Nederlandse Naam:

Swift Parkiet

Latijnse naam:

Lathamus Discolor

Familie naam:

Psittacidae

Geslacht:

Lathamus

Soort:

Discolor

Synoniemen:

De swiftparkiet kreeg zijn Latijnse benaming, Lathamus Discolor, van de Britse ornitholoog Dr. John Latham (1740-1837). De soortnaam ‘discolor’ duidt op het bont gekleurde verenpak van de swiftparkiet. Andere namen De swiftparkiet wordt ook wel de zwaluwparkiet genoemd. 'Swift' betekent namelijk in het Engels ook gierzwaluw. De andere betekenis van het woord 'swift' is 'snel', wat duidt op de snelle vlucht van de swiftparkieten. In het Engels wordt de swift parkiet Swift Parrot of Swift Lorikeet genoemd, maar ook wel eens Swift-flying Parakeet, Swift-flying Lorikeet, red- shouldered Parakeet, Chink.

Continent van herkomst:

Zuidoost-Australië en Tasmanië.

Specifiek vindgebied :

De swiftparkiet leeft in zuidoost-Australië en in Tasmanië. De vogels overwinteren op het vasteland van Australië, rond Victoria en New South Wales. Tijdens het broedseizoen trekken ze naar Tasmanië. De swiften broeden alleen in Tasmanië en de omringende eilandjes. Ze maken hun nesten in holle eucalyptusbomen. Maar in deze gebieden wordt er enorm veel hout gekapt. Hierdoor komen hun broedplaatsen in het gedrang, waardoor er momenteel nog maar minder dan 1000 broedparen over zijn. Ook van hun winterhabitat is reeds 85% gekapt. De swiftparkiet is daardoor dus met uitsterven bedreigd . Elk jaar zouden er 1% minder broedparen zijn. In Australië is men daarom begonnen met allerlei projecten om de soort te laten overleven. Zo plant men nieuwe bomen aan. Om te checken of deze projecten hun vruchten afwerpen tellen vrijwilligers het aantal broedparen dat ze in hun omgeving zien.

Leefgebied:

De swiftparkiet houdt zich voornamelijk op in bossen, parken en tuinen. Hij zit meestal hoog in de bomen en komt alleen naar de grond om te drinken of om zich te baden. De swiftparkiet vliegt niet rond in grote zwermen, maar meer in kleine groepjes. Af en toe worden de kleine groepjes eventjes tot één grote groep samengesmolten, zodat de populatie voortdurend gemengd wordt.

Grootte:

ongeveer 245 mm lang

Temperatuur (°C):

-

Algemene Omschrijving:

De swiftparkiet is een middelgrote parkiet die soms omschreven wordt als een overgangssoort tussen de parkieten en de lori's. Toch is hij ook verwant met de rosella's. Zijn gewicht is ligt tussen de 50 en de 74 gram.

De swiftparkiet is meestal groen, met een rode kop met gele randen. Aan het oor zijn ze lichtjes blauw. De staart is bruin-zwart met stipjes blauw en rood onderaan. De tippen van de schouders zijn rood. Er bestaan verschillen tussen individuen die zich uiten in stipjes rood op de borst.

Geslachtsonderscheid:

Het mannetje is qua uiterlijk niet erg goed te onderscheiden van het vrouwtje. De man is iets groter dan de pop en ook iets feller van kleur. Ook de kleur van de iris is anders: geelachtig bij de man en bruin bij de pop. Een ander kenmerk is de vleugelstreep aan de binnenkant van de vleugels. Bij jonge mannen wordt de vleugelstreep dunner naarmate hij korter bij het lichaam zit. Bij oudere mannetjes verdwijnt deze streep zelfs volledig. Bij vrouwtjes is er over de volledige vleugel een brede streep die niet verdwijnt naarmate zij ouder worden. Toch zijn er vogels die hierop een uitzondering vormen en daardoor ook moeilijker te onderscheiden zijn.

Speciefieke kenmerken:

-

Volière:

Een tamme swiftparkiet die alleen gehouden wordt, zou in een kooi van minimum 600*600*800 mm moeten zitten. Hij zou ook af en toe moeten kunnen rondvliegen en kunnen klauteren.

Toch voelt een swiftparkiet zich beter thuis wanneer hij onder soortgenootjes is. Dit kan in een volière. Deze zou ongeveer 1,5 m breed moeten zijn, 3 m lang en 1,8 m hoog. Er moeten voldoende takken in de volière zijn, zodat de parkiet kan klimmen en klauteren.

In de volière broeden de swiftparkieten in een blok van 35 cm hoog en een bodem oppervlak van 18 x 18 cm. Het vlieggat heeft een diameter van 5.2 cm.

Omdat de swiftparkiet niet agressief is, kan hij samen met andere vogels in één volière gehouden worden, bijvoorbeeld met neophema's en prinsesparkieten.

Voedsel:

Ook de hoofdbestanddelen van hun voeding, nectar en stuifmeel duiden op hun verwantschap met de lori's. Ze halen deze bestanddelen met hun tong uit de bloemen van de eucalyptusboom. Hun voeding bestaat verder uit bessen, zaden, insecten en kleine vruchten.

Daarom eet een swiftparkiet die in Europa gehouden wordt ook graag fruit. Mijn swiftparkieten zijn bijvoorbeeld verzot op appels.

Ik geef mijn swiftparkieten wanneer ze aan het broeden zijn en wanneer ze jongen hebben ook een zelfgemaakte pap van geweekt brood (wit of donker), gemengd met een grote lepel honing, wat eivoer en lori-pap.     

Kweek:

Het vrouwtje legt meestal 3 tot 5 eieren die in 20 dagen uitgebroed worden. De jongen blijven daarna 5 weken in het nest. Als zij 42 dagen oud zijn, verlaten ze het nest. Ze worden dan nog een tijdje door de ouders (zowel man als pop) gevoed. Dit mindert na een tijdje tot de jongen uiteindelijk zelfstandig kunnen eten.

Jonge vogels zijn doffer van kleur dan oudere vogels. Na 9 maanden wordt hun kleur feller. Hoe ouder ze worden, hoe mooier hun kleur wordt. Na 12 maanden zijn ze seksueel rijp.

Auteur en Fotograaf:

W. Swinkels