Nederlandse Naam:

Valkparkiet

Latijnse naam:

Nymphicus Hollandicus

Het eerste deel Nymphicus is ontstaan vanwege de vorm van het lijf, de houding lijkt op de sierlijke slankheid van een nimf.
- Het tweede deel Hollandicus verwijst naar het land van herkomst Australië, wat vroeger ook wel New Holland genoemd werd.

Familie naam:

-

Geslacht:

-

Soort:

-

Synoniemen:

-

Continent van herkomst:

Australië

Specifiek vindgebied :

Praktisch in het gehele binnenland van Australië is de valkparkiet te vinden. Ze leiden er een rondzwervend bestaan en afhankelijk van drink- en voedselvoorraden kan men ze zowat overal aanschouwen. Door verandering wegens o.a. bos-ontginningen en het natuurlijke gevolg hiervan, een steeds droger wordend klimaat, verplaatsen ze zich steeds meer naar de kustgebieden van Australië.

Grootte:

De in Australië voorkomende valkparkieten zijn gemiddeld 32 cm lang, ze hebben een mooie volle kuif en de vleugels sluiten netjes aan bij de borstpartij. Dus bij gesloten vleugels is er geen kier tussen de borstpartij en vleugel.

Temperatuur (°C):

-

Algemene Omschrijving:

Begin 1900 is de valkparkiet naar Europa gekomen toen er Europeaanse kolonisten in Australië gingen wonen.

De vogel werd snel populair omdat hij gemakkelijk was in onderhoud, snel tam te maken is, gemakkelijk leert praten en gemakkelijk te verzorgen was.

Hij kan tegen de koude, mits tochtvrij gehouden en kan in een volière met meerder tegelijk gehouden worden, dat is dan een gezellige boel.

Ze worden nu niet meer uit het wild gehaald, dat is onnodig daar er gemakkelijk mee te kweken is in gevangenschap.

Het is de meest veelvuldig gehouden parkietsoort.

Geslachtsonderscheid:

Volwassen poppen vertonen horizontale strepen aan de onderzijde van de staart, bij de volwassen mannen is dit egaal van kleur .

Speciefieke kenmerken:

-

Volière (Omgeving):

-

Voedsel:

Ze eten voornamelijk grof parkietenzaad, daarnaast wordt het aangeraden om ook met grote regelmaat groenvoer aan te bieden. Er moet ook dagelijks vers drinkwater worden gegeven.

Kweek:

Valkparkieten zijn over het algemeen niet moeilijk te kweken. Maar denk er ook niet te gemakkelijk over. Ik begin meestal met het broedblokken ophangen aan het einde van de maand maart. Broedblokken kunnen bij de dierenspeciaalzaak worden gekocht maar met een beetje handigheid is het veel goedkoper om zelf een broedblok te maken. Een goed broedblok is 25cm lang, 25cm diep en 30/40 cm hoog, dit broedblok is dan verticaal. Als je een horizontaal broedblok wilt zijn de afmetingen 35cm lang, 25 cm diep en 25 cm hoog prima. Uitgeholde boomstammetjes worden ook vaak gebruikt, dit is een mooi aanzicht, maar binnenin is er vaak weinig ruimte. Het invlieggat heeft een doorsnede van 8 of 9 cm. Door een kuiltje in de bodem te maken of bodembedekking te gebruiken rollen de eieren niet snel weg. De bodem bedekken we met zaagsel of houtkrullen, sommige gebruiken ook houtsnippers of vochtige turf. Voor de nestcontrole is er een klepje aan de bovenkant of een 'deurtje' aan de zijkanten nodig.

Na de eerste paring duurt het gemiddeld 2 weken voordat de eieren gelegd worden. Maar dit kan ook veel langer of korter duren. De eieren worden om de dag gelegd tot een totaal van 4 tot 6 eieren. Ook grotere legsels komen voor, dit hangt o.a af aan de leeftijd en de broedconditie waarin de pop verkeerd. Meestal begint het paar te broeden na het 2e ei. Opmerkelijk is dat bij valkparkieten ook het mannetje broed, hij doet dit meestal overdag en het vrouwtje 's nachts. De broedduur duurt ongeveer 19-21 dagen. Na ongeveer 7 dagen openen de jongen hun ogen. De dag erna is het ook mogelijk om de jongen te ringen. Nestcontrole zal bij het ene koppel makkelijker toegelaten worden dan bij de ander. Maar over het algemeen hebben ze er niet veel problemen mee. Als ze agressief zijn kies ik voor de nestcontrole bij een man omdat poppen als ze bijten, dat vaak harder doen en vaker ook echt doorbijten.

Na circa 4 tot 5 weken zullen de jongen uitvliegen. Na het uitvliegen worden de jongen nog 2 tot 3 weken gevoerd door de ouders. Als de jongen geheel zelfstandig zijn kunnen ze worden gescheiden met de ouders. Als je een valkparkiet handtam wilt maken is het handig om de jongen in het broedblok regelmatig in de handen te houden zodat ze daar al zeer snel aan wennen. Sommige voeren de jongen na een aantal weken ook zelf bij als de krop helemaal leeg is, zodat de jongen daardoor al snel vertrouwen krijgen in de hand van een mens.

Een kweekkoppel valkparkieten kan per kweekseizoen gemakkelijk 2 tot 3 broedsels grootbrengen. Bij meerdere nesten zal de valkparkiet teveel energie moeten leveren en zo kan de kwaliteit van de jongen hierdoor minder zijn. Na een broedronde moet het broedblok grondig worden schoongemaakt en ontsmet.