Nederlandse Naam:

De Kookaburra, Lachende Hans, Australische Bosijsvogel

Wetenschappelijke naam:

Dacelo Novaeguineae

Verslag in PDF-formaat:

Voor heel veel info over de De Kookaburra

Weblink:

De Kookabuura website

Algemeen:

Het geluid, de lachende roep is overal ter wereld bekend. Oorspronkelijk komt de Kookaburra uit het oosten van Australië. Maar hij leeft nu in bijna heel Australië, Nieuw-Zeeland en Tasmanië. Hij wordt ook veel gezien in stadsparken. Het is een nieuwsgierige grappige en tevens vriendelijke vogel. Kookaburra’s eten in de natuur alles wat loopt en kruipt: insecten, slangen, slakken, kikkers, kleine zoogdieren en soms zelfs kleine vogels. Dit in tegenstelling tot andere ijsvogels. De kookaburra is ongeveer 39/45 cm groot, en heeft een gewicht tussen 310 en 480 gram. Ze hebben een eigen territorium dat ze verdedigen met hun luide roep maar fysiek wordt er ook verdedigd en dat komt hard aan met zo’n grote sterke snavel! In gevangenschap zijn het vrij rustige vogels die wel hun harde geluid s’mogens en s’avonds ten gehore brengen. Maar als er iets vreemd gebeurt in de buurt van de volière is het hek van de dam en wordt er pas echt hard geroepen, hier kan geen hond tegenop.

De Kweek:

Ik ben nu drie jaar in het bezit van mijn kookaburra’s. Ze zitten in een volière van 2 meter breed bij 2 meter lang en 2 meter hoog Ik heb het mannetje los gekocht, dat was even schrikken want op de ring stond dat hij van 1992 was ( een oude man dus ). Het popje heb ik van een kweker gekocht, zij is van 2003. In oktober heb ik ze bij elkaar gezet en vanaf de eerste nacht sliepen ze al tegen elkaar aan. Het klikte meteen! In mei werden er drie eieren gelegd. Kookaburra’s broeden vanaf het tweede ei. De nestblok is een natuurstam van 95 cm lang en een invlieggat met een doorsnee van 12 cm welke ik horizontaal heb opgehangen. Na ongeveer 24/26 dagen worden de eerste kuikens geboren. Let op, dan moet er echt overvloedig gevoerd worden anders gooien de grootste jongen de kleinste uit het nest! Nog een leuke wetenswaardigheid: Vanaf het moment dat er eieren liggen totdat de jongen uitvliegen hoor je de kookaburra’s niet meer, ze houden zich erg stil. Ik denk dat dit nog instinct is om hun nest niet te verklappen in de natuur. Zoals ik al eerder schreef eten kookaburra’s alles wat kruipt, loopt en vliegt. In gevangenschap worden meestal eendagskuikens gevoerd. Mijn ervaring is echter dat sinds ik muizen voer, mijn kookaburra’s veel beter in conditie zijn. Mijn koppel eet 4 muizen per dag die ik eerst door de carmix ( een kalk en vitaminepreparaat ) haal. Een ander voordeel van muizen is dat ze die makkelijker kunnen doorslikken. Een kookaburra slaat zijn prooi namelijk net als onze ijsvogel eerst helemaal letterlijk kapot. Wanneer men eendagskuikens voert zit dan werkelijk heel de volière onder het eigeel, echt een bende dus! In het voorjaar geef ik ook wel eens grote Afrikaanse sprinkhanen, en als je in de tuin wormen vindt kun je die ook voeren. Iets anders bijzonders wat ik mijn kookaburra’s heb aangeleerd is het vangen en eten van vis. In de volière staat een bak van 60 cm, 40 cm en 40 cm die gevuld is met water en zomers doe ik daar een stuk of 10/20 voorntjes in. Als ik geen tijd heb om te vissen koop ik gewoon wat goudvisjes. Deze moet uiteraard regelmatig aangevuld worden, vooral als er jongen zijn worden er veel visjes gegeten ( en gevoerd denk ik ). Vorig jaar heb ik gezien dat vader en moeder aan 3 jongen welke net 2 weken waren uitgevlogen lieten zien hoe ze de visjes uit de bak konden vissen. Dit was een van de mooiste dingen die ik bij mijn vogels heb gezien. Daar doen we het toch allemaal voor. Dat is nou echt vogelliefhebberij! Op het moment dat de jongen net geboren zijn geef ik s’morgens nestmuisjes met carmix eroverheen, ongeveer 5 per jong. Dit doe ik s’avonds rond een uur of 6 nog een keer. Niet vergeten om ook gewoon 4 volwassen muizen te voeren voor papa en mama. Naarmate de jongen groter worden moet er meer gevoerd worden en ga ik over op nestratjes, ik zorg ook altijd dat er vis voor hun beschikbaar is. Je kunt ook eendagskuikens in stukken knippen, daar carmix overheen en voeren. Maar mijn voorkeur gaat echt naar muizen en ratten. Ik heb meerdere kookaburra’s in mijn handen gehad van verschillende mensen en kan gewoon voelen of ze muizen of kuikens te eten hebben gekregen. Wanneer men het verschil naast elkaar ziet is het zelfs voor een leek duidelijk. De kleur en glans van de veren is ook een wereld van verschil. Daar komt bij dat mijn koppel dit jaar bij het eerste legsel maar liefst 4 bevruchte eieren hebben geproduceerd. Normaal in de natuur en toen ik nog eendagskuikens voerde werden er 2 a 3 eieren gelegd.

Auteur en fotograaf:

Jacco Vermeulen en Daniëlle van der Horst