Algemeen: |
Mijn koppel emeraldspreeuwen kocht ik in 2007 bij een vogelliefhebber die er mee ophield. Hij zei dat het een koppel was, in elk geval was een van de vogels een pop omdat er 3 eieren waren geweest die echter niet bevrucht bleken te zijn. De vogels waren in goede conditie. De leeftijd was niet bekend, hij had ze drie jaar gehad. Ik heb de vogels laten sexen en het bleek inderdaad een koppel te zijn.
Ze zitten alleen in een volière van 250 x 100 met binnenhok. In de volière staat een conifeer en er zijn enkele zitstokken.
|
Voeding: |
Als voeding krijgen ze een mix van Orlux unipaté en Orlux paté korrel. Aan de buitenkant hangt een rekje waar ik halve appels in doe die ze van binnen uit leeg eten tot aan de schil. In elke volière hangt een bakje aan de binnenkant van de draad. Buiten de kweektijd loop ik de volières langs en doe er met een pincet door de draad af en toe een meelworm in, wat pinkies, een op de kop geknepen krekel, wasmotlarven en ook een zophoba waarmee flink gemept wordt voordat hij naar binnen gaat. Zo kan ik zien wat ze wel en wat ze niet eten. Ik denk dat ze voedseldieren die ze zelf niet eten ook niet aan hun jongen aanbieden. Ze kennen dit en wachten tot ik een stap opzij zet om te komen kijken wat er in zit.
Als ze vers badwater krijgen gaan ze er gelijk in en baden uitbundig. De karakteristieke groene kleur is bijna bruin zolang de vogels nog nat zijn.
|
Broedresultaten: |
Alle spreeuwen krijgen bij mij eenzelfde soort nestkast. De grootte inclusief invlieggat is afhankelijk van de soort die er gebruik van gaat maken. Het model is echter steeds hetzelfde. Het invlieggat zit boven een schuin aflopend deel naar de nestholte. Op dit schuin gedeelte zit een stukje volièredraad als houvast.
Omdat ik ook veel hoenderachtigen heb zoals kwartels, patrijzen en fazanten moet ik goed letten op eventuele aanwezigheid van bloedluizen. Tegen bloedluis doe ik onder in de nestruimte wat Roxasect poeder en een paar plukjes zware shag zoals ik weet van bevriende kanariekwekers. Of het helpt weet ik niet. Ik heb in elk geval (zover ik kan zien) geen last van deze vijanden van broedende en jonge vogels. In de nestruimte doe ik een touwnestje dat ik met een nietje vastzet. Het touwnestje doe ik erin om te voorkomen dat ze een nest maken waarvan de bodem vrij blijft. De eieren rollen dan alle kanten uit en later hebben de jongen ook geen houvast met de poten.
In 2008 beginnen ze half mei met nestbouw. Ze gebruiken kokosvezel maar het merendeel is coniferengroen dat ze “afknippen” en naar binnen dragen. Al mijn nestkasten hangen in het binnenhok. Een paar keer per week kijk ik er in. Zo weet ik precies wanneer de eieren gelegd worden en de jongen te verwachten zijn. Op 2 juni zie ik het eerste ei. Het worden er 3, de kleur is zoals van veel spreeuwen, glanzend groen, wat licht van kleur. Tijdens het broeden blijven ze vers coniferen groen naar binnen dragen.
Een paar dagen voor het uitkomen zet ik de voer automaat aan en begin ik wat pinkies te geven. Op 16 juni liggen er twee dode jongen in het nest. Ze zitten nog half in het ei. Daags erna blijkt met het derde ei hetzelfde te zijn gebeurd. Waarom? Mijn theorie is dat het komt door het coniferengroen. Ik heb geen andere verklaring. Als ze niet gevoerd worden zullen ze niet gelijk doodgaan maar op z’n minst een aantal uren leven doordat ze teren op de ingetrokken dooier. Een tweede legsel komt er niet. Ze zien er goed uit. Ik zie ze af en toe paren maar verder gebeurt er niets.
In 2009 zitten de vogels in een zelfde formaat volière naast die van het vorig jaar. In deze staat geen conifeer maar een laurierboompje dat ik in de tuin vond als zaailing. Ze krijgen dezelfde nestkast als in 2008. Op 15 april krijgen al m’n vogels hun nestkast. Ik ga op vakantie tot 30 april, er kunnen wel eieren zijn in die periode maar jongen worden daarna geboren. Geboorteplanning heet dat. Bij terugkomst hebben enkele vogels al een of meer eieren. De emerald spreeuwen hebben wel nestmateriaal naar binnen gedragen maar verder is er nog niets te zien. In het touwnestje hebben ze eerst wat kokosvezel gebruikt en daarna veel aan stukjes geknipt laurierblad. Op 13 mei ligt het eerste ei in het nest. Met drie eieren is het legsel kennelijk compleet. Ook nu weer wordt tijdens de broedperiode steeds vers groen het nest in gedragen, in dit geval stukjes laurierblad. Het boompje is inmiddels zo goed als kaal gemaakt. Op 27 mei zijn er drie jongen, ze worden de eerste dagen bijna uitsluitend met pinkies gevoerd, ontdooid uit de diepvries. Ook witte meelwormen en kleine krekeltjes worden gevoerd. Voordat ik naar mijn werk ga vul ik de voerautomaat waardoor de vogels elk uur een nieuwe portie voedseldieren krijgen aangeboden. Deze vallen in een plastic bak waar ze door de ouders direct uitgehaald worden. Ook voer ik in deze bak de levende krekels, ze kunnen er niet uit. Op 6 juni ring ik de vogels met 4,5 mm.. De ringen zijn afgeplakt met pleister zodat de kleur weg is en ze zacht aanvoelen. Ik hoop dat de ouders de ringen zo accepteren. Het is me wel eens overkomen dat ouders de ringen uit het nest gooien, met de jongen er nog aan. Twee dagen na het ringen, op 8 juni vind ik een van de jongen dood op de grond, zonder ring maar wel met een kapotte poot. De reden laat zich raden. De ring vind ik niet meer terug. De andere twee liggen met ring in het nest. Omdat het ringen me elk jaar een paar vogels kost denk ik er over maar niet meer te ringen tenzij het persé moet zoals bij de bali spreeuwen en europese soorten. De jongen groeien goed, ze krijgen meelwormen, krekels en pinkies. Als ik thuis kom van het werk doe ik wat levende wasmotlarven in de bakjes buiten aan de draad. Als ze daarmee gelijk naar binnen vliegen leven de jongen nog!! eerste jong uit het nest en twee dagen later zitten de twee naast elkaar op de grond in het binnenhok, mijn eerste emerald!! Ze zijn bruin van kleur met op de vleugels een groenachtige glans. De ouders blijven luidkeels schelden op alles en iedereen die in de buurt van de volière komt. Als de jongen in de buitenvolière komen blijven ze op de grond of zitten op een boomstronk waar ze steeds gevoerd worden door de ouders. Verbazingwekkend is het melodieus gemurmel tussen jongen en ouders in plaats van het bekende schreeuwen om eten. Gevoerd wordt vooral op de genoemde boomstronk.. Na enkele dagen fladderen de jongen langs de draad omhoog en zitten op de zitstokken. Al gauw vliegen ze door de voliëre. De groene glans is op rug en vleugels duidelijk herkenbaar terwijl de romp bruin is. Van een paarse oorvlek is nog niets te zien.
Het laurierboompje vervang ik door een nieuw exemplaar. Het kale boompje geef ik een plek in de tuin zodat er weer bladeren aan kunnen komen voor een volgende keer. Het nest maak ik schoon en gereed voor een volgende ronde. Naar de kokosvezels wordt niet meer omgekeken. Er worden wat stukjes van de laurierblaadjes geknipt en in het nest gedragen. De ouders voeren elkaar, paren af en toe maar verder gebeurt er evenals het vorig jaar niets. De jongen heb ik erbij gelaten, dat zal ik bij een eventueel volgende keer niet meer doen. Ze zijn nu volledig zelfstandig. Begin september heb ik veren getrokken om te sexen. Het blijkt een man en pop te zijn. Omdat nauwelijks aan een popje of koppel te komen is ga ik proberen de man te ruilen zodat ook deze twee een onverwant (reserve)koppeltje kunnen vormen.
Eind september zijn de jonge vogels nauwelijks nog van de ouders te onderscheiden. De paarse oorvlek is nu goed te zien en op borst en buik is het bruin vervangen door bijna egaal paars.
|